Paradur

Przebieg paraduru

Choroba występuje głównie w krajach południowoeuropejskich i tropikalnych. W Polsce występuje bardzo rzadko, a głównie przenoszona jest przez chorego, który wraca z wakacji lub pobytu z zagranicy. Choroba wywołana jest głównie przez bakterie Salmonella paratyphi. Rozwijają się one w warunkach tlenowych jak i beztlenowych. Jednak ich głównym celem ataku jest organizm ludzki, w którym tylko bakteria potrafi się rozwinąć. Część z nich znajduje się w kale czy moczu chorego. Paradur można podzielić na trzy typy: paradur Typu A, B i C. Do zakażenia może dojść przez drogę pokarmową. Nie jest możliwe zarażenie się poprzez bezpośredni kontakt z chorym. Najczęściej źródłem zakażenia jest woda pitna lub kostki lodu dodawane właśnie do wody, warzywa i owoce.

Profilaktyka chorób egzotycznych

Osoby, które podróżują za granicę do ciepłych i egzotycznych krajów narażone są na szereg licznych chorób. Powodem tego, w dużej mierze jest brak przystosowania do danej strefy klimatycznej i wielu innych czynników. W przypadku paraduru jak i w wielu innych egzotycznych chorobach należy unikać kontaktu z produktami z niepewnego źródła. Najniebezpieczniejsze mogą okazać się warzywa i owoce, jak również woda pitna. Zwłaszcza zakazuje się picia wody z kranu. Najbezpieczniejsze są wody mineralne butelkowane z pewnego źródła. Przed wyjazdem, możliwe jest również zabezpieczenie organizmu w postaci szczepionki, które zapobiegają głównie typowi A i B. Stosować można je również doustnie.

Objawy paraduru

Większość objawów jest bardzo niespecyficzna, mogą one być charakterystyczne i podobne do wielu innych chorób. Najbardziej charakterystycznymi objawami są wysuszone usta oraz złuszczająca się skóra warg. Specyficzna jest również wysypka, która objawia się powstawaniem różowych plam na skórze. Ponadto, innymi objawami mogą być:

• nudności,
• osłabienie,
• wymioty,
• dreszcze,
• gorączka,
• poczucie zmęczenia.

Leczenie

Główną metodą leczenia są antybiotyki. Choroba nie jest śmiertelna, ale chory musi dużo odpoczywać i pozostać w łóżku. Najczęściej stosowanym antybiotykiem jest chloramfenikol, który hamuje rozmnażanie i rozwój bakterii w organizmie. W leczeniu również bardzo ważne jest odpowiednie nawodnienie. Wskazane jest picie dużej ilości płynów, a najlepiej wody mineralnej. Często stosowana jest również kroplówka, która wzmocnić ma nawodnienie organizmu chorego.