Szkarlatyna

Bakterie te wytwarzają enzymy, m.in. toksyny erytrogenne, które odpowiadają za zmiany skórne. Zakażenie szkarlatyną powstaje w wyniku kontaktu z nosicielem paciorkowca, następuje jednak tylko u takich osób, które są wrażliwe na toksyny tej bakterii. Chorobę można także złapać przez zakażenie pośrednie, wynikające ze styczności z przedmiotami które mają na sobie paciorkowca, np. z pościelą, zabawkami itp. Przyczyna może również znajdować się w pożywieniu, najczęściej jest to mleko i jego przetwory, także jajka.

W przebiegu choroby działają trzy różne czynniki chorobotwórcze. Są to: paciorkowiec - obecny w jamie nosowo-gardłowej, który może być przeniesiony przez krew do dalszych narządów, dając tam ogniska zakażenia; jad wydzielany przez bakterię, powodujący zespół objawów toksycznych (wysypka, gorączka, wymioty, ogólne osłabienie); zaburzenia immunologiczne występujące w późnym okresie płonicy (gorączka reumatyczna, ostre kłębuszkowe zapalenie nerek).

Charakterystycznym objawem choroby jest wystąpienie nagłej gorączki, której towarzyszą bóle brzucha i głowy oraz wymioty. Po podwyższeniu temperatury pojawia się wysypka rumieniowa, która pokrywa całe ciało z wyjątkiem nosa i okolic ust. Drobnoplamista wysypka najbardziej jest widoczna na piersiach, brzuchu i pośladkach. Język, który na początku choroby pokrywa się białym nalotem, staje się stopniowo malinowy, następuje również powiększenie brodawek smakowych. Wysypka utrzymuje się w okolicach dwóch tygodni, potem następuje jej zanikanie poprzez łuszczenie się skóry.

Zobacz również objawy tej choroby: Objawy szkarlatyny