Prototekoza

Złowieszcze algi

Algi są prymitywnymi i jednokomórkowymi drobnoustrojami, które na skutek mutacji utraciły chlorofil. Musiały również przyzwyczaić się do odżywiania cudzożywnego, czyli przyswajania gotowych związków organicznych. Występują w wodach słodkich i słonych, w mułach, ściekach, ziemi i na roślinach. Ponadto w kale ludzi i zwierząt.
Ich rola jako patogenów wywołujących choroby u ludzi nie jest jeszcze do końca znana.

Jednak biorąc pod uwagę fakt, że na świecie jest coraz więcej osób o obniżonej odporności – częstość zakażeń powodowanych przez te mikroorganizmy będzie bezsprzecznie wzrastać. Badania wskazują, że Prototheca mogą zarażać ludzi poprzez kontakt z potencjalnymi źródłami zakażenia lub przez traumatyczne wszczepienie genów. Infekcja powstaje w skutek wniknięcia do skóry i powoduje miejscowe zakażenie w obrębie skóry, tkanki podskórnej lub w tkankach położonych głębiej (np. tkankach mięśniowych).

Chorobotwórczość

Pierwszy przypadek Prototekozy u ludzi został zanotowany już w roku 1964. Trzeba jednak pamiętać, że choroby wywoływane u ludzi przez algi są zjawiskiem niezwykle rzadkim. Jednak czasami ich przebieg może być niebezpieczny w skutkach i objawach dla życia człowieka zarażonego.

Na największe niebezpieczeństwo zakażenia tymi mikroorganizmami są narażone osoby o obniżonej odporności, szczególnie te, które chorują na AIDS, nowotwory czy cukrzycę. Najczęstszą drogą zakażenia glonami Prototheca stanowi kontakt z zanieczyszczoną wodą, poprzedzony urazem mechanicznym (np. otarciem).

Odporność glonów

Badania wykazały szczególną odporność glonów na antybiotyki oraz na środki dezynfekujące. Z tego względu leczenie zapalenia wywołanego przez algi jest niezwykle trudne, ponieważ jest odporne na podejmowane terapie. Środki przeciwgrzybicze i przeciwbakteryjne okazują się w przypadku Prototekozy zupełnie nieskuteczne. Niestety w chwili obecnej, mimo wielu badań nie ma skutecznego leku zwalczającego tę chorobę.

Rozpoznanie

Rozpoznanie jest możliwe dzięki wykonaniu posiewu. Polega on na pobraniu materiału biologicznego od pacjenta i przeniesieniu go na odpowiednie podłoże mikrobiologiczne, które wspomaga rozwój i wzrost drobnoustrojów. W konsekwencji można uzyskać pojedyncze, odseparowane kolonie bakterii lub grzybów. Posiew jest podstawą do identyfikacji drobnoustrojów.

Inną metodą jest wykonanie histopatologii, która bada i rozpoznaje zjawiska mikroskopowe, które zachodzą w komórkach oraz tkankach organizmu przy różnych schorzeniach, w tym Prototekozie.

Leczenie

W leczeniu chorych dotkniętych Prototekozą wciąż brakuje jednej wystandaryzowanej metody terapeutycznej. Najczęściej stosowanym środkiem jest amfoterycyna B. Skuteczne jednak okazuje się również leczenie imidazolem. Jednak mimo wielu dostępnych metod terapii i leków, schorzenie często okazuje się bardzo ciężkie do wyleczenia. Niewielkie i zlokalizowane zmiany skórne nierzadko poddawane są interwencji ze strony chirurga, który wykonuje resekcję.

Autor:

Anna Tumiłowicz

Zobacz również objawy tej choroby: Objawy prototekozy