Loaoza

Loa loa jest to gatunek pasożytniczy nicienia, który występuje głównie w Afryce Zachodniej i Środkowej, w rejonach tropikalnych. Jego ostatecznym żywicielem jest człowiek, u którego wywołuje loaozę, przenoszony jest natomiast przez muchówkę z rodzaju Chrysops.

Ugryzienie tej muchówki może być bolesne, prawdopodobnie ze względu na styl kąsania – zamiast przebić skórę jak robi to komar, muchówka robi ranę w skórze, a następnie pobiera krew. Samica muchówki potrzebuje wiele krwi dla celów reprodukcyjnych.

U żywiciela ludzkiego, larwy Loa loa migrują do tkanki podskórnej, gdzie dorastają do dorosłych robaków w okresie około roku, a czasami nawet do czterech lat. Dorosłe osobniki mogą migrować w tkance podskórnej, a rozmnażając się produkują mikrofilarie, które można znaleźć w moczu, krwi, płynie mózgowo-rdzeniowym, ślinie oraz w płucach.

Dorosłe robaki mogą żyć nawet do 17 lat w ludzkim organizmie. Charakterystyczne jest również to, że pasożyt często umiejscawia się w oku, pod spojówką.

Diagnostyka

Identyfikacja mikrofilarii przez badanie mikroskopowe jest standardową procedurą diagnostyczną, badanie próbek krwi pozwoli na rozpoznanie mikrofilarii Loa loa. Ważny jest czas pobierania krwi, które powinno się odbyć za dnia, gdyż jest to związane z cyklem życiowym nicienia.

Krew może być grubym wymazem, który barwi się hematoksyliną i eozyną. By zwiększyć czułość techniki, zwiększa się stężenie barwnika.

Wykrycie antygenu za pomocą testu immunologicznego dla krążących antygenów filarii również stanowi przydatne podejście diagnostyczne, ponieważ poziom mikrofilarii może być niski i zmienny.

Badanie krwi na ujawnienie mikrofilarii jest metodą przydatną, jednak nie we wszystkich przypadkach.

Leczenie

Leczenie loaozy obejmuje chemioterapię lub, w niektórych przypadkach, chirurgiczne usunięcie dojrzałych robaków, a następnie zastosowanie leczenia układowego.

Od 40 lat głównym lekiem przeciwko filariozom jest dietylkarbamazyna, wykazano dużą skuteczność w leczeniu loaozy. Dawka terapeutyczna to 2mg/kg masy ciała, 3 razy dziennie po posiłku przez 14 dni.

Leczenie to zabija mikrofilarie, ale także postaci dojrzałe. Na samym początku leczenia mogą wystąpić reakcje alergiczne, które należy opanować przez podanie środków przeciwhistaminowych i prednizonu przez pierwsze 4 dni.

U pacjentów z wysokim obciążeniem mikrofilarii, leczenie dietylkarbamazyną może być przeciwwskazane, ze względu na gwałtowne działanie leku, które może wywołać encefalopatię. W tych przypadkach skuteczn okazał się albendazol.

Profilaktyka

Przede wszystkim zaleca się unikanie kontaktu z owadami poprzez używanie repelentów, osłanianie jak największej powierzchni ciała, przebywanie a szczególnie spanie w dobrze osłoniętych miejscach. Lekarze zalecają profilaktyczne stosowanie dietylkarbamazyny, jako jedynego środka, który może zapobiec laozie. W tym celu powinno się zażywać 300 mg leku na tydzień.


Autor:

Dorota Bucka

Zobacz również objawy tej choroby: Objawy Loaozy