Leiszmanioza

Jak dochodzi do zarażenia

Moskity, nazywane także muchami piaskowymi, przenoszą leiszmaniozę z psów i gryzoni na człowieka, w postaci krwi i śliny. Na rozwój choroby możemy czekać od 10 dni do 2 lat. W początkowej fazie, na skórze ukłutej przez moskity, pojawiają się bąble i owrzodzenia. Ich zagojenie jest niezwykle uciążliwe i długotrwałe.

Leiszmanioza jest czasem nazywana białym trądem, ponieważ jej skórno-śluzówkowa odmiana, uszkadza tkanki chrząstek i kości, nadając twarzy człowieka odstręczający wygląd. Powstałe wrzody długo się goją, pozostawiając przy tym nieestetyczne blizny i bruzdy.

Poważne zagrożenie

Leiszmanioza ma także cięższą odmianę, zwaną trzewną. W tym przypadku pasożyty atakują śledzionę i szpik kostny. Wśród objawów pojawiają się wysoka gorączka, dreszcze, krwawienie z nosa i dziąseł, ból głowy, wysypka w okolicach głowy oraz ciemnienie skóry. Pasożyty powodują powiększenie śledziony oraz osłabienie pracy szpiku kostnego, który produkuje mniejszą ilość białych i czerwonych krwinek. Osłabiony organizm jest podatny na wtórne infekcje, które w większości przypadków są przyczyną zgonu.

Leczenie

W przypadku leiszmaniozy, niezbędne będzie leczenie antybiotykowe oraz związkami antymonu (antymonoglukonian sodowy). W przypadku odmiany skórnej stosowany jest lek przeciwgrzybiczy (ketokonazol), natomiast przy odmianie trzewnej ? leki cytostatyczne, działających toksycznie na komórki nowotworowe.

Nie istnieje szczepionka zabezpieczające przed leiszmaniozą. Jeżeli więc wybieramy się w podróż do krajów, w których występuje wysoki poziom zagrożenia, należy pamiętać o zabezpieczaniu skóry środkami owadobójczymi, oraz o kontrolnej wizycie u lekarza, zaraz po przyjeździe. Nieleczona leiszmanioza powoduje śmierć, a nawet jej łagodne odmiany mogą pozostawić na naszym ciele szpecące blizny.

Zobacz również objawy tej choroby: Objawy Leiszmaniozy