Gorączka węzłowa

Wirus EVB

Gorączka węzłowa jest choroba wirusową, którą wywołuje wirus Epsteina ? Barra (EVB). Atakuje on głównie błonę śluzową nosa, gardła oraz ucha. Jest przenoszony drogą kropelkową lub przy pomocy śliny, dlatego mononukleozę zakaźną nazywa się często chorobą pocałunków.

Do zarażenia może dojść na przykład podczas picia z tej samej butelki, jedzenia tej samej kanapki, bądź na skutek kaszlu osoby zarażonej. Bardzo łatwo o zarażenie tym wirusem wśród dzieci, bowiem może do niego dojść przez włożenie do buzi zabawki, którą bawiło się już inne dziecko.

Podwyższony poziom leukocytów

Mononukleozę zakaźną stwierdza się na podstawie badań krwi. Zwykle wystarcza podstawowa morfologia. Znacznie podwyższony poziom leukocytów może wskazywać na mononukleozę. Powodem do niepokoju jest wynik większy od normy o około 10-20 tys. w mm sześciennym krwi.

Innym sposobem diagnozy mononukleozy są testy szkiełkowe. Polegają one na  zmieszaniu krwi pacjenta z odpowiednim odczynnikiem. Zaletą tego badania jest szybkość, bowiem wyniki otrzymujemy już po około trzech minutach. Dodatkowo zaletą tego badania jest to, że jest tanie, podobnie zresztą jak morfologia.

Niestety badania te są zawodne. Najbardziej precyzyjnym badaniem jest profil serologiczny, który pozwala na wykrycie przeciwciał, skierowanych przeciwko konkretnym antygenom wirusa EVB.

Uciążliwe dolegliwości towarzyszące chorobie

W przebiegu gorączki węzłowej występuje powiększenie węzłów chłonnych szyi, pachy oraz pachwiny. Powiększone są także węzły chłonne w jamie brzusznej i podbrzuszu, jednak są one trudniejsze do zbadania.

Chorobie tej towarzyszy także ból gardła, głowy oraz ogólne osłabienie. Wirus Epsteina ? Barra znajduje się w organizmie u około 80% . Nie daje on jednak żadnych objawów, dopóki nie dojdzie do osłabienia organizmu. Wtedy uaktywnia się i może powodować lekki ból migdałków oraz gardła.

Objawami typowymi dla mononukleozy jest gorączka oraz znaczne powiększenie węzłów chłonnych. Może także wystąpić powiększenie śledziony lub wątroby, którym towarzyszą mdłości, bóle brzucha i niestrawność.

Mononukleoza może przybrać postać przewlekłą. Nazywana jest wtedy zespołem chronicznego zmęczenia. Możemy o niej mówić wtedy, gdy leczenie choroby zakończyło się, a pacjent w dalszym stopniu odczuwa niektóre objawy, do których należą między innymi przemęczenie, senność, problemy z koncentracją i ogólny spadek aktywności fizycznej.

Na czym polega leczenie mononukleozy zakaźnej?

Niestety naukowcom wciąż nie udało się stworzyć skutecznego lekarstwa na mononukleozę zakaźną. Przy tej chorobie stosuje się tylko leczenie objawowe, czyli łagodzenie uciążliwych dla pacjenta dolegliwości.

Mononukleoza wiąże się z ogromnym osłabieniem, dlatego chory potrzebuje przede wszystkim spokoju i odpoczynku. Pomieszczenie, w którym przebywa pacjent musi być odpowiednio wietrzone i nawilżane, aby umożliwić swobodne oddychanie. Można stosować również olejki eteryczne, na przykład olejek eukaliptusowy dodany do nawilżacza powietrza, który ułatwi choremu oddychanie.

Do płukania bolącego gardła można przygotować napar z szałwii lub rumianku. W aptekach dostępna jest także cała masa środków, które są dostępne bez recepty. Kiedy gorączka przekracza 38,5 stopni, należy zastosować leki przeciwgorączkowe. Pomocne mogą okazać się także zimne okłady na czoło i kark.

Warto pamiętać o tym, że chory powinien przyjmować większe ilości płynów. W innym przypadku może dojść do odwodnienia organizmu. Dieta stosowana przy mononukleozie powinna być lekkostrawna. Należy pamiętać, że posiłki nie mogą zbytnio obciążać wątroby.

Warto również wiedzieć, że nawet po całkowitym wyleczeniu chory może zarażać przez kolejnych kilka tygodni. Dlatego ważne jest szczególne dbanie o higienę w czasie choroby, aby nie zarazić rodziny oraz bliskich.

Po każdej przebytej gorączce węzłowej należy przeprowadzić badanie krwi, aby potwierdzić powrót do zdrowia. Możliwe są bowiem nawroty choroby.

Groźne powikłania

Powikłania po gorączce węzłowej zdarzają się stosunkowo rzadko. Jednym z najgroźniejszych powikłań jest pęknięcie śledziony. Podczas choroby organ ten jest u większości pacjentów powiększony. Dlatego nawet najmniejszy uraz może doprowadzić do jego pęknięcia. Objawem pęknięcia śledziony jest bolesność w górnej, lewej części brzucha oraz przyspieszone tętno. Ponadto chory jest blady i osłabiony.

Pęknięcie śledziony wymaga natychmiastowej interwencji chirurgicznej, dlatego zaraz po zauważeniu niepokojących objawów, należy udać się z chorym do najbliższego szpitala.

Kiedy wirus EVB zaatakuje wątrobę, może dojść do żółtaczki. U chorego występuje wówczas charakterystyczne zażółcenie skóry oraz gałek ocznych. Żółtaczka wymaga leczenia szpitalnego na oddziale chorób zakaźnych, dlatego jeżeli zauważymy powyższe objawy, nie zwlekajmy z zabraniem chorego do szpitala.

W wyniku komplikacji mononukleozy może dojść także do zapalenia mięśnia sercowego oraz do zespołu chronicznego zmęczenia.

Mononukleoza, to choroba, którą łatwo można pomylić ze zwykłym przeziębieniem. Niezwykle ważne jest to, aby nie lekceważyć pierwszych objawów choroby. W przypadku zauważenia u siebie bądź u bliskiej osoby wyżej opisanych dolegliwości, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Autor: Magdalena Kłaput