Dur plamisty

Źródłem zakażenia duru epidemicznego jest człowiek, natomiast przenosicielem wesz odzieżowa lub rzadziej głowowa. Zarazki wydalane są przez wesz w kale i zostają wtarte w uszkodzony naskórek przez zadrapanie.

Okres wylęgania choroby wynosi od 7 – 15 dni, przy czym najczęściej czas ten wynosi 12 dni. Choroba obejmuje głównie drobne tętnice i naczynia włosowate powodując uszkodzenie narządów. Uszkodzeniu ulegają zwłaszcza ośrodkowy układ nerwowy, nerki, nadnercza, skóra oraz mięsień sercowy.

W niektórych przypadkach jeśli u chorego występuje spadek odporności dochodzi do nawrotów choroby – tzw. zakażenia endogennego. Takie zachorowania w miejscach, gdzie występuje duże skupisko wesz może dojść do powstania epidemii.

Początkowe objawy:

• nagły początek
• dreszcze
• wysoka gorączka na poziomie około 40°C
• bóle głowy
• uczucie ogólnego rozbicia
• nudności i wymioty

Po paru dniach pojawia się charakterystyczną plamista wysypka. Ma ona krwotoczną postać oraz narastające odurzenie, często przechodzące w nieprzytomność z zaburzeniami psychicznymi. Powstające w naczyniach zakrzepy mogą prowadzić do zgorzeli kończyn. Czasem pojawia się wtórne zapalenie płuc.

Możliwe powikłania:

• opadowe zapalenie płuc
• zapalenie opłucnej
• zapalenie opon mózgowych i mózgu
• ropne zapalenie ślinianki przyusznej
• zapalenie nerek
• odleżyny
• zakrzepowe zapalenie żył i tętnic.
• Jeżeli nie zostanie podjęte odpowiednie leczenie śmiertelność wynosi około 25% u osób dorosłych.

Nawroty choroby nie są już tak ciężkie, choroba przebiega o wiele łagodniej. Gorączka utrzymuje się przez około 7 – 11 dni, a wysypka jest niewielka i bardzo rzadko krwotoczna. Śmiertelność wynosi 1 – 2%.

Diagnozę stawia się na podstawie dodatnich wyników badań serologicznych. Leczenie polega głównie na antybiotykoterapii. Po około 2 dniach następuje spadek gorączki oraz przyspieszony powrót do zdrowia. Istnieje możliwość zaszczepienia się przeciw chorobie. 

Zobacz również objawy tej choroby: Objawy duru plamistego