Dur brzuszny

W jaki sposób rozprzestrzenia się dur brzuszny?

Pałeczki duru brzusznego wnikają do naszego układu limfatycznego skąd przedostają się do wątroby. Dzieje się tak poprzez ich wniknięcie do jelita cienkiego. Ich źródłem dostępu do krwi staje się nabłonek jelitowy. Żółć zaopatrzona w namnożone bakterie, spływa do światła jelit, gdzie dochodzi do wytworzenia zmian zapalonych i martwiczych. Toksyna, która krąży w naszej krwi powoduje uszkodzenia narządów miąższowych, a także mięsień serca, szpik kostny oraz układ nerwowy.

Jedną z podstawowych dróg rozprzestrzenia się tej choroby jest woda. Do epidemii może doprowadzić spożywanie wody z zakażonego źródła bądź z naturalnych zbiorników wodnych. Dur brzuszny rozprzestrzenia się również za pośrednictwem owadów, a w szczególności much. Idealnym środowiskiem rozwoju bakterii jest również mleko oraz takie artykuły spożywcze jak sałatki, mięso czy lody. Zarazić możemy się również poprzez kontakt z osobą cierpiącą na dur brzuszny.

Dur brzuszny: Główne objawy

Bardzo często na początku choroby dochodzi do pogorszenia się naszego samopoczucia, a także stanów podgorączkowych czy utraty łaknienia. Pełny rozwój choroby trwa zasadniczo około 2-3 tygodnie. W ciągu tego czasu osoba chora staje się apatyczna, może dojść również do całkowitego zamroczenia. Chory odczuwa wzdęcia i zaparcia.

Podczas choroby dochodzi do powiększenia wątroby oraz śledziony. Wygląd naszego języka jest głównym z symptomów choroby, które możemy dostrzec gołym okiem. Jest on pokryty brunatnym nalotem, który występuje na jego środku, natomiast jego boki są mocno zaczerwienione.

Różyczka durowa, która jest nieodłącznym elementem duru brzusznego zaczyna występować przeważnie w dziesiątym dniu naszej choroby. Bladoróżowe plamki nieco uniesione ponad  powierzchnią naszej skóry pojawią się  na dolnej części naszej klatki piersiowej oraz brzucha. Plamki zanikają pod wpływem  naszego nacisku bądź rozszerzania przez nas skóry.

Po 4 tygodniu choroby temperatura naszego ciała znacznie spada, a procesowi zdrowienia towarzyszą takie zachowania  jak chwiejność naszego nastroju, nadmierna drażliwość oraz zmiany, które możemy dostrzec na włosach, paznokciach oraz skóry. Głównym objawem procesu zdrowienia jest wzmożone łaknienie.

Dur brzuszny: Powikłania

Jak w przypadku każdej choroby może dojść do powikłań. Najgroźniejszym powikłaniem jakie może dotknąć osoby chorujące na dur brzuszny jest perforacja jelita z krwawieniem i porażenną niedrożnością. Jest to inaczej przerwanie jego ścian.

Innymi powikłaniami po przebytej chorobie mogą być różnego rodzaju zapalenia. Może wystąpić zapalenie płuc oraz pęcherzyka żółciowego, a także zakrzepowe zapalanie kończyn dolnych.

Dzieci są szczególnie podatne na durowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych oraz ograniczone zapalenie kości i szpiku.

Rozpoznanie i leczenie duru brzusznego

Bardzo ważne jest rozpoznanie, które prowadzi do najpierw izolacji bakterii znajdujących się we krwi, a następnie zawartych w moczu oraz stolcu. Leczenie jest szpitalne, ma ono formę antybiotykoterapii, która prowadzi do wyrównania zaburzeń wodno-elektrolitowych.

Dur brzuszny: Sposoby zapobiegania

Zapobieganie przebiega dwutorowo. Możemy je podzielić na czynne oraz bierne. Zapobieganie czynne ogranicza się głównie do okresowych szczepień. Zalecane jest szczepienie przed  każdym wyjazdem do kraju o większym stopniu zachorowalności.

Zapobieganie bierne to zespół zachowań, które pomagają w zminimalizowaniu ryzyka zachorowania. Bardzo ważne jest przestrzeganie podstawowych zasad higieny, takich jak mycie rąk przed każdym posiłkiem czy gotowanie wody pitnej. Ważna jest kontrola oraz warunki higieny komunalnej, na którą składają się kanalizacja oraz źródła wody. Zapobieganie bierne to również przeprowadzanie badań okresowych u osób pracujących w przemyśle spożywczym, gastronomicznym, a także w służbie zdrowia.

Autor: Paulina Krawiec

Zobacz również objawy tej choroby: Objawy duru brzusznego