Czerwonka

Przyczyny czerwonki: czyli dlaczego na nią chorujemy?

Odmienną nazwą czerwonki jest dyzenteria. Choroba ta rzadko występuje na terenach wykazujących się dobrym stanem sanitarnym i higienicznym. Wywoływana jest infekcją bakteryjną lub wirusową, pasożytową lub pierwotniakową. Najczęściej powoduje ją bakteria Schigella lub pełzak ameba.

W Polsce z kolei, spośród licznych gatunków i odmian, pojawia się Schigella flexneri lub Schigella sonnei. Tego typu bakterie produkują substancje nazywane egzotoksynami, które przedostają się do błony śluzowej jelita, wywołując uszkodzenia i powodując przy tym jej obumieranie. Czasami zdarza się nawet przebicie ściany tego narządu.

Schorzenie to charakteryzuje się sezonowością, gdyż występuje głównie pod koniec wiosny i na początku lata. Zakażenie może się również rozwinąć pod wpływem spożycia zainfekowanego pokarmu. Dlatego też ważna jest higiena żywności.

Przenosicielem zarazków są głównie owady i muchy, a sama bakteria wręcz w zawrotnym tempie potrafi przenosić się z człowieka na człowieka. Z tego względu czerwonka jest chorobą charakteryzującą się bardzo szybkim rozprzestrzenianiem się.

Objawy czerwonki

Najbardziej charakterystycznym objawem czerwonki są ostre biegunki, mające najczęściej dosyć ciężki przebieg. Po 1-3 dniach pojawia się krwawa jej postać wraz ze śluzem. Oprócz tego pojawiają się nudności, gorączka, osłabienie krążenia, bóle brzucha oraz kolki jelitowe.  Mogą także wystąpić groźne powikłania, spowodowane odwodnieniem i zaburzeniami równowagi elektrolitowej, związanymi z przewlekłą utratą płynów.

Choć dla wielu osób może to być odstraszające, to jednak warto od czasu do czasu skontrolować własne odchody. Może to być bardzo pomocne w samodzielnym rozpoznaniu wczesnych stadiów tego rodzaju problemów. Aby rozpoznać czerwonkę należy zwrócić uwagę głównie na występowaniu krwi i śluzu w stolcu oraz na jego zabarwienie.

Im bardziej krew jest wymieszana z kałem, tym wyżej ma miejsce krwawienie, a im jest ciemniejsza, tym dłużej przebywała w przewodzie pokarmowym. Śluz z kolei jest przeźroczystą i galaretowatą substancją o mniej lub bardziej płynnej konsystencji. Obecność wyraźnych pasm śluzu wskazuje na stan zapalny i wymaga konsultacji z lekarzem, podobnie jak występowanie krwi.

Jak leczyć czerwonkę?

Leczenie najczęściej polega na zwalczaniu infekcji poprzez przyjmowanie antybiotyków. Jednak jeśli podczas rozpoznania (stawianego na podstawie posiewu kału), stwierdza się, że sytuacja nie należy do bardzo poważnych, nie powinno się ich przyjmować, gdyż w najleszym razie jest to bezcelowe ? może to zniszczyć naturalną florę organizmu. Niekiedy podaje się też kroplówkę, z powodu odwodnienia. Warto w tym przypadku spożywać roztwory zawierające sól i cukier, aby uzupełnić poziom płynów.

Na własną rękę nie powinno się leczyć czerwonki. Jednak do momentu skorzystania z porady lekarza lub homeopaty może zastosować takie leki jak Phosphorus 6, Mercurius 6 i Baptesia 6. W przypadki zakażeń bakteryjnych lub pierwotniakowych można stosować niektóre preparaty ziołowe, jednak jedynie pod nadzorem lekarza. W skrajnych przypadkach stosuje się sztuczne odżywianie.

Należy więc pamiętać o podstawowych regułach higieny żywności. Powinno się ją odpowiednio przechowywać i przyrządzać. Warto też wiedzieć, że lód i zimne napoje powodują wyziębienie jelita, co może przyczynić się do rozwoju tak zwanej ukrytej czerwonki.

Pamiętajmy, aby każde krwawienie z dowolnego otworu ciała, które przedłuża się, nawraca i utrzymuje, należy bezzwłocznie zgłosić lekarzowi!

Autor: Edyta Zawora

Zobacz również objawy tej choroby: